Γεια σας!
Είμαι η Κατερίνα και σήμερα θα δούμε το 1ο μέρος της ρομαντικής ιστορίας "Πάρε με μαζί σου". Σήμερα γιορτάζεται παγκοσμίως η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξουμε με πράξεις στο ταίρι μας το πόσο πολύ το αγαπάμε.
Είμαι η Κατερίνα και σήμερα θα δούμε το 1ο μέρος της ρομαντικής ιστορίας "Πάρε με μαζί σου". Σήμερα γιορτάζεται παγκοσμίως η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξουμε με πράξεις στο ταίρι μας το πόσο πολύ το αγαπάμε.
Ας γιορτάσουμε λοιπόν αυτή την ξεχωριστή μέρα με
💗💗💗 μία όμορφη και ρομαντική ιστορία η οποία βασίζεται σε 💗💗💗
αληθινά γεγονότα και πρόσωπα.
💝💝💝
Πάρε με μαζί σου - Μέρος 1ο
Είναι ειρωνικό το πώς μπορεί ένας έρωτας να φέρει τα πάνω κάτω από την μια στιγμή στην άλλη. Έτσι στα ξαφνικά και απρόσμενα. Η Άντζελα δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί την ροπή που θα έπαιρνε μια απλή γνωριμία με έναν άνθρωπο που μπήκε στην ζωή της σαν ήσυχο αεράκι.
Είχε περάσει κιόλας ένας χρόνος από τον χωρισμό της με τον Τάσο. Ήταν μία απόφαση που είχαν πάρει από κοινού. Παρέμειναν φίλοι και δεν σταμάτησαν ούτε μια στιγμή να στηρίζουν ο ένας τον άλλον σε ότι κι αν χρειάζονταν. Κάτι σπάνιο έως και δυσεύρετο στις μέρες μας.
Η κολλητή της φίλη, η Εύα, της πρότεινε να της γνωρίσει έναν φίλο της. Η Άντζελα δέχτηκε αν και δεν ήταν σίγουρη ακόμα. Αλλά σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερα πρώτα να τον δει και μετά να αποφασίσει το επόμενό της βήμα. Μερικές μέρες πριν από τα γενέθλιά της, η Εύα προσκάλεσε την Άντζελα να πάει και της είπε ότι θα ήταν εκεί και ο Νίκος, ο φίλος που της έλεγε με τον οποίο γνωρίζονταν από παιδιά. Την ημέρα των γενεθλίων, αφού η Άντζελα σχόλασε το απόγευμα από την δουλειά της στην Κηφισιά, πήρε το λεωφορείο να πάει στο σπίτι της Εύας. Όταν έφτασε στο τέρμα, άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Βιάστηκε να πάει στο σπίτι όσο μπορούσε αλλά και πάλι έγινε μούσκεμα πατόκορφα.
Έφτασε τελικά στο σπίτι. Ένιωθε απίστευτη αηδία με τον εαυτό της. Τα ρούχα της σχεδόν κολλούσαν πάνω της. Δεν ήθελε να ακουμπάει τίποτα και ευχόταν ότι κανείς από τους καλεσμένους δεν θα την έβλεπε πριν προλάβει να στεγνώσει. Με το που πάτησε το κουδούνι, η Εύα άνοιξε την εξώπορτα και γούρλωσε βλέποντας την Άντζελα με τέτοια στάση σαν να κρεμόταν από κρεμάστρα. Η Άντζελα δεν είπε κουβέντα παρά κρύφτηκε βιαστικά στο μπάνιο πριν προλάβει να την δει κανείς.
Με το που μπήκε στο μπάνιο ξεφύσηξε και ακούμπησε την τσάντα της στον νιπτήρα.
"Σήμερα βρήκε η βροχή, ρε πούσ-", μουρμούρισε απηυδισμένη στον εαυτό της αλλά της κόπηκε απότομα η λαλιά όταν ένα αντρικό χέρι με ρολόι μισάνοιξε την πόρτα και της έδωσε μια πετσέτα. Εκείνη τρόμαξε προς στιγμήν γιατί περίμενε την Εύα η οποία κιόλας απεχθανόταν τα ρολόγια.
"Μην φοβάσαι, ο Νίκος είμαι.", ακούστηκε μια δειλή και χαμηλή φωνή πίσω από την πόρτα.
Η Άντζελα πάγωσε προς στιγμήν. Αφού συνειδητοποίησε ποιος Νίκος συγκεκριμένα στεκόταν πίσω από την πόρτα, πήρε την πετσέτα και είπε με ελαφρώς κομπλαρισμένο τόνο, "Ευχαριστώ."
Ο Νίκος ξανάκλεισε την πόρτα και πήγε στο σαλόνι με τους υπόλοιπους. Η Άντζελα τσέκαρε το μακιγιάζ της στον καθρέφτη και σκούπισε όσο καλύτερα μπορούσε τα μαλλιά της. Αφού στέγνωσε λίγο βγήκε επιτέλους να χαιρετήσει την Εύα και τους υπόλοιπους καλεσμένους.
"Γειa σας!", είπε χαριτωμένα προσπαθώντας να σπάσει τον πάγο καθώς όλοι πρέπει να είχαν παρατηρήσει την άβολη στιγμή που έφτασε στο σπίτι.
Χαιρετήθηκε με γνωστούς και αγνώστους και έκατσε μαζί τους στον καναπέ. Αλλά ταυτόχρονα πρόσεξε το έντονο και διαπεραστικό βλέμμα ενός όμορφου νεαρού. Της χαμογελούσε. Του χαμογέλασε και εκείνη λίγο άβολα αλλά έπειτα πρόσεξε το ρολόι στο χέρι του. Ήταν ο Νίκος. Η πρώτη της σκέψη ήταν ότι όσο εκείνη προσπαθούσε να στεγνώσει στο μπάνιο, εκείνος και η Εύα μιλούσαν για αυτήν.
"Άντε πηγαίνετε στον μπουφέ.", είπε σε όλους η Εύα μετά από λίγη ώρα με μια ενοχλητική, ψιλή φωνή.
Η Άντζελα σηκώθηκε από τον καναπέ και κατευθύνθηκε προς τον μπουφέ με τα φαγητά και τα ποτά. Δεν μπόρεσε να μην παρατηρήσει τον Νίκο που την ακολούθησε ξοπίσω Έμεινε έκπληκτη όταν εκείνος πήρε την πρωτοβουλία να την σερβίρει. "Ευγενικό και τολμηρό.", σκέφτηκε. Και είχε δίκιο. Ο Νίκος είχε ήδη μπει στο στάδιο του φλερτ. Της γέμισε ένα πιάτο με φαγητά και της το έδωσε. Η Άντζελα όμως σοκαρίστηκε μόλις είδε την ποσότητα που της είχε σερβίρει.
"Σε ευχαριστώ πολύ αλλά είναι πολλά όλα αυτά. Δεν μπορώ να τα φάω.", γέλασε ελαφρά εκείνη.
"Θες να βγάλω μερικά;", ρώτησε ο Νίκος.
"Αν μπορείς...", χαμογέλασε η Άντζελα και κοίταξε τον μπουφέ. Ο Νίκος αφαίρεσε μερικά κομμάτια και της ξανάδωσε το πιάτο. "Σε ευχαριστώ.", είπε πάλι χαμογελαστά η Άντζελα. "Πολύ κύριος.", σκέφτηκε από μέσα της.
"Μου είπε η Εύα ότι μόλις ήρθες από την δουλειά. Τι δουλειά κάνεις;", ρώτησε ο Νίκος.
"Είμαι αισθητικός. Εσύ;"
"Δικηγόρος. Έχω δικό μου γραφείο.", απάντησε εκείνος.
"Α μια χαρά. Είστε παιδικοί φίλοι με την Εύα;", αναρωτήθηκε η Άντζελα.
"Ναι ήμασταν συμμαθητές. Έχουμε και εξοχικά κοντά.", είπε ο Νίκος.
"Α, στο Ασπρονέρι;", κατάλαβε η Άντζελα.
"Ναι εκεί. Εσύ με την Εύα;"
"Την γνώρισα πριν 4 χρόνια σε ένα σεμινάριο τεχνών.", απάντησε η Άντζελα.
"Σ' αρέσουν και εσένα οι τέχνες;", ρώτησε ο Νίκος.
"Πολύ! Ειδικά η φωτογραφία.", απάντησε με ενθουσιασμό εκείνη.
"Εμένα μ' αρέσει να δίνομαι πολύ στην δουλειά μου. Θέλω να γίνω ο καλύτερος στον τομέα μου.", είπε εκείνος.
"Είναι πολύ καλό αυτό και μπράβο σου.", τον θαύμασε η Άντζελα.
Της έκανε εντύπωση το πόσο αγαπούσε την δουλειά του ο Νίκος. Της άρεσε πολύ αυτό σε εκείνον. Της φαινόταν ενδιαφέρον άνθρωπος. Εμφανίσιμος, ευγενικός και ίσως λίγο μυστηριώδης με τεράστια αφοσίωση στην καριέρα του.
Μερικές μέρες αργότερα, καθώς η Άντζελα ήταν στην δουλειά την πήρε τηλέφωνο η Εύα.
"Έλα.", απάντησε η Άντζελα.
"Έλα, πού είσαι; Στην δουλειά;", ρώτησε η Εύα.
"Ναι μωρέ εδώ. Τι έγινε;", ρώτησε η Άντζελα.
"Καλά. Με ρωτούσε για σένα ο Νίκος σήμερα.", απάντησε η Εύα.
Η Άντζελα ένιωσε ένα σκίρτημα στην καρδιά. Ένα φτερούγισμα σαν πεταλούδα. Δεν περίμενε αυτή την αντίδραση από τον εαυτό της. Είχε πολύ καιρό να νιώσει έτσι. Ίσως και να ήταν η πρώτη φορά. Δεν το είχε ξανανιώσει με τόση ένταση.
"Ναι;", είπε προσπαθώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό της. "Τι σου είπε δηλαδή;"
"Διάφορα... Τι κάνεις και τέτοια.", απάντησε η Εύα χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες. Παραξένεψε λίγο την Άντζελα αλλά σκέφτηκε ότι ίσως να μην μπορούσε να μιλήσει εκείνη την ώρα η Εύα. "Να σου πω, δεν πάμε για κανέναν καφέ την Τετάρτη;", ρώτησε η Εύα.
"Ναι, να δω τι ώρα θα σχολάω και θα σου πω.", απάντησε η Άντζελα.
"Οκ, άντε τα λέμε."
Οι μέρες πέρασαν και έφτασε η Τετάρτη. Η Άντζελα και η Εύα βγήκαν για καφέ στο αγαπημένο τους στέκι στην Γλυφάδα.
"Τελικά δεν μου 'πες. Τι έγινε με τον Νίκο;", ρώτησε με τρόπο η Άντζελα.
"Α ναι, δεν μπορούσα να σου πω πολλά όταν σε πήρα γιατί είχαν έρθει οι γονείς μου. Με ρωτούσε συνέχεια για σένα! Αν θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί, σε ποιο μαγαζί δουλεύεις και τέτοια.", της έλυσε την απορία η Εύα.
"Πες μου ότι του είπες την διεύθυνση να σκάσει μύτη ξαφνικά στο μαγαζί να τρελαθώ!", γέλασε η Άντζελα και κούνησε τα χέρια της στον αέρα.
"Όχι ρε συ! Είσαι καλά;"
"Μμ. Κανόνισε. Δεν θα σου ξαναμιλήσω!", έκανε πλάκα η Άντζελα.
"Όχι ρε! Δεν λέω!", γέλασε και η Εύα. "Εσύ δεν μου είπες, σου άρεσε;"
"Ωραίος είναι. Θα δείξει.", απάντησε η Άντζελα.
Μερικές μέρες αργότερα, η Εύα πήρε τηλέφωνο την Άντζελα και της είπε ότι ο Νίκος την κάλεσε στην γιορτή του. Η Άντζελα αγχώθηκε. Έπρεπε να φτιάξει το πρόγραμμα της δουλειάς της. Δεν ήξερε αν θα προλάβαινε να πάει. Και το ήθελε πολύ. Μετά σκεφτόταν τι να φορέσει. Αν θα έπρεπε να πάει να ψωνίσει κάτι ιδιαίτερο ή να βάλει κάτι από αυτά που ήδη είχε.
Τελικά, μετά από πολύ προσπάθεια, κατάφερε να δουλέψει πρωί. Αγόρασε ένα όμορφο και κομψό σετ ρούχα και κανόνισε με την Εύα να βρεθούν στον σταθμό του μετρό για να πάνε μαζί στο σπίτι του Νίκου. Όσο ήταν στην δουλειά, οι συνάδελφοί της την περιποιήθηκαν, της έφτιαξαν τα μαλλιά και το μακιγιάζ και αφού σχόλασε, πήγε στον σταθμό.
Περίμενε την Εύα αρκετή ώρα. Εκείνη άφαντη. Η Άντζελα άρχισε να εκνευρίζεται και να θυμώνει. Είχε αλλάξει ολόκληρο το πρόγραμμά της και είχε φτιαχτεί κοκέτα για να πάνε στην γιορτή στην ώρα τους και η Εύα της είχε κάνει τεράστιο στήσιμο. Μετά από 40 λεπτά σχεδόν έφτασε επιτέλους η Εύα.
"Πού είσαι μωρή; Στις 8 είπαμε! 9 παρά πήγε!", της τα έχωσε η Άντζελα.
"Σόρρυ ρε συ. Ήμουν καλεσμένη στου Κώστα, γιορτάζει η αδερφή του σήμερα. Δεν μπορούσα να μην πάω."
"Μα είπαμε στις 8 και σου λέω 'Πού είσαι;' και εσύ όλο 'Έρχομαι, έρχομαι.'! Άμα το ήξερα έτσι, δεν χρειαζόταν να αλλάξω το πρόγραμμά μου για να έρθω εδώ να στηθώ να σε περιμένω σαν τον μ@#$κ@!", νευρίασε η Άντζελα.
"Και τι να έκανα ρε συ;! Να έφευγα άρον άρον; Άργησαν να κόψουν την τούρτα...", προσπάθησε να δικαιολογηθεί η Εύα.
"Μα δεν είναι η πρώτη φορά που με στήνεις! Τις προάλλες 1 ώρα σε περίμενα σαν τον βλάκα! Έπρεπε να σηκωνόμουνα να φύγω! Πάμε τώρα γιατί ήδη έχουμε παρααργήσει! Αν ρωτήσει ο Νίκος γιατί αργήσαμε, θα του πω ότι εσύ φταις!", της τα έχωσε η Άντζελα και προχώρησε προς το αυτοκίνητο.
Με τα πολλά, έφτασαν επιτέλους στο πάρτι. Την πόρτα άνοιξε η αδερφή του Νίκου, η Δέσποινα, και καλωσόρισε τις δύο κοπέλες.
"Γεια σας!", είπε χαρωπά η Δέσποινα. "Ελάτε, ελάτε! Αργήσατε. Είχε κίνηση;"
"Όχι, άργησε το ζαβό από δω.", αγριοκοίταξε και έδειξε την Εύα η Άντζελα.
"Καλέ είχα πάει στον Κώστα. Άσ' την να φωνάζει αυτή.", απάντησε η Εύα.
"Α ναι, γιορτάζει και η Νικολέτα σήμερα, έχεις δίκιο.", απάντησε πάντα με το χαμόγελο η Δέσποινα, "Δεν πειράζει μωρέ, εντάξει! Ελάτε μέσα!"
Μπήκαν στο σπίτι οι δύο κοπέλες. Η Άντζελα κοίταξε τριγύρω για τον Νίκο αλλά δεν το έβλεπε πουθενά.
"Άντζελα, από δω η Δέσποινα, η αδερφή του Νίκου.", τις σύστησε η Εύα.
"Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω!", είπε η Άντζελα.
"Και γω! Έλα από δω να σου γνωρίσω και τους υπόλοιπους!", είπε η Δέσποινα.
Πήγανε στο καθιστικό να γνωρίσουν τους υπόλοιπους καλεσμένους. Αλλά η Άντζελα συνέχισε να ψάχνει τον Νίκο. Και εκείνος ήταν άφαντος. Ήθελε πολύ να τον δει. Να φρεσκάρει την εικόνα του στο μυαλό της. Να θυμηθεί την παραμικρή ατέλεια στο τέλειο πρόσωπό του.
Μετά από λίγη ώρα, ο Νίκος ήρθε από την κουζίνα να τις χαιρετήσει.
"Γεια, κορίτσια, τι έγινε; Αργήσατε.", είπε εκείνος.
"Δεν αργήσαμε! ΆΡΓΗΣΕ! 40 λεπτά περίμενα την άλλη από δω να έρθει για να έρθουμε παρέα!", είπε η Άντζελα.
"Ε εντάξει.", είπε ο Νίκος και πήγε σε μια απόμερη γωνιά.
Έκατσε μόνος του, ακούμπησε το ποτό του στο τραπεζάκι εκεί δίπλα και άναψε ένα τσιγάρο. Φαινόταν σκεπτικός. Έκανε την Άντζελα να αναρωτηθεί τι είχε.
"Ξέρεις τι έχει;", της είπε χαμηλόφωνα η Εύα έχοντας και εκείνη την ίδια απορία.
"Δεν έχω ιδέα.", απάντησε η Άντζελα συνεχίζοντας να τον κοιτάει. "Μήπως θύμωσε που αργήσαμε;"
"Μπα δεν νομίζω... Άσ' τον. Θα του περάσει.", είπε η Εύα.
Μετά από λίγη ώρα, τον πλησίασε μια κοπέλα και έκατσε δίπλα του. Ήταν γνωστή μιας άλλης φίλης του Νίκου και την είχε φέρει μαζί για να τον γνωρίσει και αν πήγαινε καλά να έκαναν σχέση. Εκείνη άρχισε να τον φλερτάρει σχεδόν χυδαία, μπροστά σε όλους και ανοιχτά σαν να μάρκαρε την περιοχή της. Η Άντζελα θύμωσε πάρα πολύ αλλά το κρατούσε μέσα της.
Συνέχισε να τον κοιτάει επίμονα μέχρι που και εκείνος απόρησε και είπε ξεκάρφωτα, "Γιατί με κοιτάς;"
"Έτσι. Απλά χαζεύω τριγύρω.", απάντησε με ελαφρώς επιθετικό τρόπο η Άντζελα.
"Οκ.", σχολίασε εκείνος και συνέχισε να μιλάει στην άλλη κοπέλα.
"Τώρα γιατί έκατσε εκεί η άλλη η πατσαβούρα;", είπε έξαλλη στην Εύα. "Και πώς είναι έτσι; Σαν ανάποδο γαμώτο."
"Καλά είσαι;", την ρώτησε η Εύα.
"Όχι! Έχω θυμώσει! Να τον γνωρίσω ήρθα, όχι να κρατάω το φανάρι. Θέλω να φύγει από κει αυτή."
Η Εύα αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Πήγε στην κοπέλα με πρόφαση να συστηθεί και εκείνη και η φίλη της με την Άντζελα. Από δω την είχε, από κει την είχε, κατάφερε και την σήκωσε. Η Άντζελα καταχάρηκε μέσα της. "Έτσι.", σκέφτηκε.
Τότε κατάλαβε ότι είχε αρχίσει και τον ερωτευόταν. Ζήλευε. Δεν ήθελε ούτε να φανταστεί άλλη γυναίκα να κάθεται κοντά του, να τον αγγίζει.
Ο καιρός πέρασε. Έφτασαν τα Χριστούγεννα. Η Άντζελα δούλευε συνέχεια χωρίς ούτε ένα ρεπό και παρότι την παρακαλούσαν, εκείνη δεν προλάβαινε να βγει ούτε με την Εύα ούτε με την νέα τους παρέα στην οποία ήταν πλέον και ο Νίκος. Με τα πολλά, η Άντζελα υποσχέθηκε στην Εύα ότι θα έβγαιναν όλοι μαζί μετά τις γιορτές.
Ήρθε ο Ιανουάριος. Γύρω στα μέσα του, η Εύα είπε στην Άντζελα να πάνε το Σάββατο σε μία ταβέρνα που θα είχε και ζωντανή μουσική. Η Άντζελα ανυπομονούσε. Κανόνισε πάλι να δουλέψει πρωί και αφού σχόλασε, πήγε σπίτι της, ετοιμάστηκε και πήγε στης Εύας για να φύγουν μαζί. Πήραν το αυτοκίνητο της Εύας και έφτασαν τελικά στην ταβέρνα. Η ορχήστρα είχε ήδη αρχίσει να παίζει.
"Πού είναι οι υπόλοιποι, τους βλέπεις;", ρώτησε η Άντζελα.
"Α να εκεί είναι.", απάντησε η Εύα μόλις τους είδε.
Είχαν μαζευτεί 9-10 άτομα. Εκείνες όμως είχαν αργήσει για ακόμα μια φορά και οι μοναδικές θέσεις που τους είχαν μείνει ήταν χωμένες σε μια γωνιά χωρίς καμιά απολύτως θέα.
"Σε ωραία θέση θα κάτσουμε. Τι όμορφος αυτός ο τοίχος.", είπε σαρκαστικά η Άντζελα για την θέση της.
"Δεν βλέπουμε τίποτα εδώ ρε 'σεις! Ούτε εσάς!", είπε η Εύα.
"Εε αφού αργήσατε!", είπε ένας φίλος τους, ο Ιάσονας.
Τότε είδε η Άντζελα τον Νίκο να κάθεται στην κορυφή στην άλλη άκρη του τραπεζιού, δίπλα στον Ιάσονα, και να καπνίζει.
"CD είναι η μουσική; Δεν έχει ορχήστρα;", είπε πάλι για πλάκα η Άντζελα.
"Πω ναι ρε συ, ούτε την ορχήστρα δεν βλέπουμε από εδώ. Δεν μας το λέγατε να φέρουμε ακουστικά;", είπε η Εύα και γέλασε μόνη της.
"Εγώ θα μιλάω στην καρέκλα εδώ!", είπε η Άντζελα και χάιδεψε την πλάτη μια κενής καρέκλας δίπλα της. "Κολλητές θα γίνουμε."
Γέλασαν όλοι. Όσο η Άντζελα συνέχιζε να κάνει πλάκα για την θέση της, ήρθαν τα πρώτα κρασιά. Εκείνη άρχισε να πίνει και ταυτόχρονα να καρφώνει τον Νίκο με τα μάτια της ο οποίος και πάλι ήταν σκεπτικός. Έπινε κι άλλο, κι άλλο,... Μέχρι που στο τέλος είχε πιει ένα ολόκληρο κανατάκι.
Κάποια στιγμή, γύρισε στην Εύα και της είπε χαμηλόφωνα, "Αφού δεν βλέπουμε κανέναν άλλον, θα φλερτάρω για πλάκα τον Νίκο."
"Σιγά μην το καταλάβει. Ούτε καν θα ασχοληθεί.", απάντησε η Εύα.
Εκείνος έπαιζε με το ποτό του χαζεύοντας το τραπέζι. Η Άντζελα άρχισε να τον κοιτάει έντονα και ξεκάρφωτα. "Θα δεις τι θα πάθεις.", σκέφτηκε. Η ώρα πέρασε. Στο τέλος ο Νίκος είχε σταματήσει να μιλάει ακόμα και με τους γύρω του. Η Άντζελα είχε ευθυμήσει αλλά ακόμα και μέσα από την μέθη της κατάλαβε ότι κάτι τον απασχολούσε.
"Καλά είναι ο Νίκος;", ρώτησε την Εύα.
"Θα τον τρόμαξες έτσι όπως τον φλέρταρες.", απάντησε η Εύα.
Οι φίλοι του απορούσαν και αυτοί. Είχαν αρχίσει να ανησυχούν.
"Καλά είσαι;", τον ρώτησε ο Ιάσονας.
"Καλά είμαι.", απάντησε ο Νίκος. Εκείνη την ώρα είδε την Άντζελα να τον κοιτάει. "Θες κάτι;", ρώτησε.
"Όχι, τίποτα.", απάντησε η Άντζελα και εκείνος χαμογέλασε.
"Εμένα κοιτάς; Θες τίποτα;", ρώτησε ο Ιάσονας.
"Όχι, δεν θέλω τίποτα.", επέμενε η Άντζελα.
Ένιωσε να ρεζιλεύεται και κρυφογελάσανε με την Εύα. Αφού φάγανε, τα φώτα του μαγαζιού χαμήλωσαν και ο σερβιτόρος μάζεψε τα πιάτα από το τραπέζι τους αφήνοντας μόνο τα ποτά. Σιγά σιγά άρχισε ο κόσμος να χορεύει και να ανεβαίνει το κέφι. Όλοι ήταν μεθυσμένοι και ανέβαιναν από τα τραπέζια ως τις καρέκλες.
Σιγά σιγά άρχισε να νιώθει καλύτερα και ο Νίκος. Η Άντζελα είχε σηκωθεί και χόρευε ενώ δεν τις άρεσε καθόλου να χορεύει. Άρχισε να χορεύει με άλλους άντρες. Τότε ήταν που αποφάσισε ο Νίκος να πάρει πιο θερμά την κατάσταση. Άρχισε να την πλησιάζει σιγά σιγά. Μετά από λίγο εκείνη έκατσε σε μια καρέκλα στο τραπέζι τους και εκείνος έκατσε δίπλα της.
Της πέταξε δυο χούφτες γαρίφαλα και της είπε, "Χορεύεις πολύ ωραία."
"Ευχαριστώ.", απάντησε εκείνη.
"Θα μου κάνεις παρέα;", την ρώτησε και της έβαλε τσίπουρο.
Εκείνη δεν το περίμενε ότι θα την πλησίαζε και θα της μιλούσε. Μετά από την προηγούμενη, παγερή αντίδρασή του είχε αρχίσει να χάνει τις ελπίδες τις.
"Ναι.", απάντησε εκείνη και ήπιε μια γουλιά τσίπουρο.
Δεν έβγαζε τα μάτια της από πάνω του. Αλλά ούτε εκείνος πλέον. Του χαμογέλασε και της χαμογέλασε και αυτός. Μετά από κάποιες μέρες αποφάσισαν πάλι όλοι μαζί να πάνε κάπου πιο ήσυχα και χαλαρά για ποτό, χωρίς πολύ φασαρία. Η Εύα μιλούσε όλη την εβδομάδα με την Άντζελα και της έλεγε να σταματήσει να φλερτάρει τον Νίκο και ότι δεν θα γινόταν τίποτα μεταξύ τους. Αλλά ταυτόχρονα της έλεγε συνεχώς ότι ο Νίκος ρωτούσε για εκείνη. Την Παρασκευή κανόνισαν να πάνε σε ένα μπαρ όλοι μαζί. Αλλά αυτή την φορά κάθισαν έξω για να έχουν ησυχία. Παρόλο που είχε χειμωνιάσει, η ζέστη κρατούσε. Η Άντζελα και η Εύα έκατσαν κοντά σε κάποια άλλα παιδιά της παρέας αλλά ο Νίκος και πάλι έκατσε σκεπτικός στην κορυφή του τραπεζιού από την άλλη πλευρά.
Όσο περνούσε η ώρα, η Άντζελα και μερικοί φίλοι τους που καθόντουσαν κοντά τους άρχισαν να μιλάνε για διάφορα θέματα. Ένα από αυτά ήταν και το ποδόσφαιρο. Η Άντζελα λάτρευε να πηγαίνει στο γήπεδο και να υποστηρίζει την αγαπημένη της ομάδα. Αυτό έκανε εντύπωση στον Νίκο αλλά δεν είπε τίποτα. Ταυτόχρονα όμως η Άντζελα παρατήρησε ότι η Εύα είχε αρχίσει να θυμώνει. Και δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί.
"Θα ασχοληθείς και καθόλου μαζί μου;", είπε χαμηλόφωνα και εμφανώς εκνευρισμένα στην Άντζελα.
"Έλα τι έγινε;", την κοίταξε η Άντζελα.
"Είμαι και εγώ εδώ ξέρεις!"
"Γιατί νευρίασες καλέ; Ήθελες να μου πεις κάτι; Έλα πες, τι;", είπε η Άντζελα παραξενεμένη και γύρισε ολόκληρη προς την Εύα.
"Όχι δεν ήθελα να σου πω κάτι. Απλά δεν μου δίνεις σημασία.", παραπονέθηκε πάλι η Εύα.
"Γιατί παιδί μου; Πριν από λίγο μιλούσαμε...", δεν ήξερε τι άλλο να της πει η Άντζελα.
Μετά από λίγη ώρα, οι δύο φίλοι τους που καθόντουσαν ανάμεσα στην Άντζελα και τον Νίκο πήγαν στην τουαλέτα. Ο Νίκος άρπαξε την ευκαιρία και έκατσε δίπλα στην Άντζελα. Η Εύα σηκώθηκε και εκείνη και πήγε από την άλλη μεριά να μιλήσει με κάποια άλλα παιδιά.
"Τι ομάδα είσαι;", την ρώτησε ο Νίκος.
"Μία είναι η ομάδα! Παναθηναϊκός εννοείται!", απάντησε η Άντζελα ως φανατική της ομάδας της. "Εσύ;"
"Ολυμπιακός φυσικά.", απάντησε ο Νίκος.
"Αα δεν ξεκινάμε καλά!", είπε γελώντας η Άντζελα.
"Πώς γίνεται μια κοπέλα τόσο όμορφη όσο εσύ να πηγαίνει γήπεδο;", ρώτησε εκείνος και από περίεργα αλλά προσπαθώντας και να την φλερτάρει.
"Αα... Καταρχάς ευχαριστώ για το κοπλιμέντο,...αλλά το γήπεδο δεν έχει να κάνει με το φύλλο ούτε με την εμφάνιση. ΑΓΑΠΏ την ομάδα μου, λατρεύω το ποδόσφαιρο και πηγαίνω να παρακολουθήσω τους αγώνες τους και να τους υποστηρίξω.", απάντησε κοφτά η Άντζελα χωρίς να αφήνει περιθώριο για διαπραγμάτευση.
"Συμφωνώ αλλά εσείς οι γυναίκες ασχολείστε πιο πολύ με άλλα πράγματα. Με μακιγιάζ, με ρούχα,...", σχολίασε ο Νίκος.
"Όχι. Δεν συμφωνώ. Σε κάποιες γυναίκες δεν αρέσει το ποδόσφαιρο αλλά σε άλλες αρέσει. Το ότι ασχολούμαστε και με άλλα πράγματα δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ασχοληθούμε και με αθλητικά. Και επίσης τα αθλητικά δεν είναι καθαρά αντρικό προνόμιο.", τον ξέκοψε η Άντζελα.
Η συζήτηση είχε αρχίσει να γίνεται άβολη. Η Άντζελα προσπαθούσε να υπερασπιστεί τις απόψεις της και ταυτόχρονα να μην οδηγηθεί η συζήτηση σε πιθανό τσακωμό. Τουλάχιστον έτσι άρχισαν να μαθαίνουν κάποια πράγματα ο ένας για τον άλλον.
Εντελώς ξαφνικά, η Εύα σηκώθηκε με ελαφρύ εκνευρισμό και είπε, "Να πάμε πουθενά αλλού. Βαρέθηκα εδώ."
Η πρώτη σκέψη της Άντζελας ήταν ότι κάτι την ενόχλησε αφού η αντίδρασή της ήταν ξαφνική και απότομη. Από την μία είχαν κανονίσει να πάνε κάπου ήσυχα για να μπορούν να μιλάνε αλλά από την άλλη βαρέθηκε την ησυχία; Δεν ταίριαζε καθόλου.
Τελικά, αφού επέστρεψαν οι φίλοι τους στο τραπέζι, σηκώθηκαν και έφυγαν. Καθώς περπατούσαν παραλιακά, μερικά παιδιά σταμάτησαν να πάρουν κάτι να φάνε. Ο Ιάσονας πλησίασε την Άντζελα και άρχισε να της μιλάει για ζώδια και για σχέσεις. Εκείνη άρπαξε την ευκαιρία να τραβήξει την προσοχή του Νίκου ακόμα περισσότερο.
"Τι ζώδιο είσαι; Εγώ Κριός.", ρώτησε ο Ιάσονας.
"Είμαι Λέων.", απάντησε η Άντζελα.
"Από ζώδια ποια σου αρέσουν;", ρώτησε ο Ιάσονας.
"Οι Αιγόκεροι και οι Καρκίνοι!", είπε δεικτικά η Άντζελα και έριξε κλεφτή ματιά στον Νίκο αφού ήξερε από την Εύα ότι εκείνος ήταν Καρκίνος.
"Πώς γίνεται να σου αρέσει κάτι του νερού και της γης; Αφού ο Λέων είναι φωτιά.", αναρωτήθηκε ο Ιάσονας.
"Το νερό σβήνει την φωτιά και την ηρεμεί και η φωτιά καίει την γη!", είπε πάλι έντονα η Άντζελα και κοίταξε πίσω.
Μετά από κάποια ώρα, αφού τελείωσαν όλοι το φαγητό, ο δρόμος τους έβγαλε σε μια ντίσκο. Ο Νίκος είχε μείνει πίσω με την Εύα γιατί την είχαν χτυπήσει τα παπούτσια και από τον πόνο δεν μπορούσε να περπατήσει πολύ γρήγορα. Η Άντζελα συνέχισε να ρίχνει κλεφτές ματιές πίσω μια στο τόσο. Αφού έφτασαν, παρήγγειλαν τα ποτά τους και η Άντζελα έκατσε δίπλα στην φίλη της να της κάνει παρέα.
Η Άντζελα δεν ήθελε να χορέψει μέχρι που σε κάποια φάση την πλησίασε ο Νίκος.
"Έλα να χορέψουμε!", την παρότρυνε.
"Απαπα δεν θέλω!", απάντησε η Άντζελα.
"Καλέ έλα! Αφού όλοι στην πίστα είμαστε!", επέμενε εκείνος.
"Πήγαινε, θα σε πρήξει.", είπε η Εύα καθώς έτριβε τα πονεμένα της πόδια.
Στο τέλος ο Νίκος έπιασε την Άντζελα από τα χέρια και πήγαν όλοι μαζί στην πίστα. Άρχισαν να χορεύουν και να τραγουδάνε. Η Εύα όμως έμεινε πίσω στο τραπέζι. Η Άντζελα παρατήρησε ότι την στραβοκοιτούσε αλλά σκέφτηκε ότι της κακοφάνηκε που την παράτησαν όλοι μόνη της.
Αφού πέρασε αρκετή ώρα, η Άντζελα πήρε την Εύα και πήγαν στην τουαλέτα. Εκεί βρισκόντουσαν δυο τύποι και τους έπιασαν την κουβέντα. Πέρασαν περίπου 15 λεπτά. Ο Νίκος που ήταν στο τραπέζι άρχισε να ανησυχεί. Πάνω που ήταν έτοιμος να σηκωθεί, οι κοπέλες επέστρεψαν.
"Τι έγινε ρε κορίτσια; Ανησύχησα. Τώρα θα ερχόμουν να δω τι συμβαίνει.", είπε ο Νίκος.
"Ήταν δύο τύποι μωρέ στην τουαλέτα και μας έπιασαν την κουβέντα.", απάντησε η Άντζελα.
Οι κοπέλες έκατσαν πάλι στο τραπέζι και αφού ήπιαν ένα τελευταίο ποτό μετά από κάποια ώρα έφυγαν. Αφού γύρισε σπίτι της η Άντζελα, εκεί που καθόταν να χαλαρώσει σκέφτηκε να στείλει στον Νίκο αίτημα φιλίας στο Facebook. Φοβόταν ότι μπορεί και να μην την δεχόταν. Όταν όμως εκείνος το δέχτηκε, η Άντζελα πέταξε από την χαρά της. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να στείλει μήνυμα στην Εύα να της το πει. Αλλά εκείνη δεν είχε την αντίδραση που περίμενε.
Της έγραφε, "Τι σου ήρθε τώρα και του έστειλες αίτημα;"
"Γιατί καλέ;;;", έγραψε η Άντζελα απορημένη από την ξαφνική αντίδραση της Εύας.
"Αφού σου είπα ότι δεν πρόκειται να γίνει κάτι!", συνέχισε εμφανώς εκνευρισμένη η Εύα.
"Τι έπαθε τώρα αυτή;", σκέφτηκε η Άντζελα. Η απορία ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της. "Αφού δείχνει να ενδιαφέρεται...", έγραψε.
"Αυτό το λες εσύ.", έγραψε η Εύα.
Η Άντζελα είχε κοκαλώσει. Δεν μπορούσε να εξηγήσει την στάση της Εύας. Άρχισε να σκέφτεται διάφορα. Μήπως είχε παρεξηγήσει τον Νίκο, μήπως η Εύα ήταν μεθυσμένη ή κουρασμένη και δεν σκεφτόταν καθαρά και άλλα πολλά.
"Καλά, κοιμήσου τώρα και τα λέμε αύριο πάλι.", έγραψε η Άντζελα.
"Καλά. Καληνύχτα."
"Καληνύχτα."
Το επόμενο Σάββατο, ένας φίλος από την παρέα τους είχε γενέθλια και τους κάλεσε να πάνε όλοι μαζί στην ταβέρνα που είχαν πάει στην αρχή. Όσο η Άντζελα ήταν στην δουλειά συζητούσαν με την Εύα τι να φορέσουν και τι να κάνει με τον Νίκο για να την προσέξει. Οι μέρες πέρασαν και εκείνη άλλαξε πάλι το πρόγραμμα της δουλειάς της σε πρωινό. Οι συνάδελφοί της τής έφτιαξαν το μακιγιάζ και έπειτα πήγε στο κομμωτήριο για να φτιάξει τα μαλλιά της ώστε αυτή την φορά να εντυπωσιάσει τον Νίκο.
Στην έξοδο πήγε μαζί τους και μια συγγενής της Άντζελας. Όταν έφτασαν στην ταβέρνα, η Άντζελα έκατσε δίπλα στην Σοφία, την συγγενή της, και τον Αλέξανδρο που είχε γενέθλια, και απέναντι από τον Νίκο ο οποίος καθόταν δίπλα στην Εύα. Στην αρχή ο Νίκος και η Εύα ψιθύριζαν για κάτι και γελούσαν. Παραξένεψε την Άντζελα. Εκείνη ήθελε αυτή την φορά να πιει τσίπουρο για να κάνει παρέα στον Νίκο αλλά τελικά όλοι πήραν κρασί.
Όταν ήρθε το φαγητό, ο Νίκος σέρβιρε τους πάντες εκτός από την Άντζελα. Εκείνη νευρίασε ελαφρώς. Ήπιε μονομιάς δύο ποτήρια κρασί και προσπάθησε να χαλαρώσει. Μόλις χαλάρωσε όμως έριξε κατά λάθος μια δυνατή κλοτσιά στον Νίκο κάτω από το τραπέζι.
Εκείνος προς έκπληξή της σηκώθηκε απότομα και είπε, "Γιατί με κλότσησες;"
"Κατά λάθος. Συγνώμη.", απάντησε γουρλωμένη η Άντζελα.
Εκείνος ξανάκατσε και συνέχισε να μιλάει με την Εύα. Η Άντζελα έπιασε την κουβέντα με την Σοφία αλλά ταυτόχρονα κοιτούσε τον Νίκο και προσπαθούσε να σκεφτεί έναν τρόπο να τον κάνει να την προσέξει. Τελικά της ήρθε μια αρκετά σοκαριστική ιδέα. Άρχισε να τον κοιτάει πολύ έντονα. Έβγαλε με τρόπο τα παπούτσια της και άρχισε να κλοτσάει απαλά τα πόδια του και να τα χαϊδεύει με τα πόδια της. Εκείνος την κοίταξε σοκαρισμένος.
Πιάστηκε από την άκρη του τραπεζιού και είπε ψιθυριστά και έντονα, "Σταμάτα."
"Τι έχεις;", τον ρώτησε ένας φίλος του ο οποίος τον κοιτούσε αποχαυνωμένος.
Ταυτόχρονα η Άντζελα το έπαιζε αδιάφορη για να μην καταλάβει κανείς τι έκανε και μιλούσε με την Σοφία και την σύστηνε στον Αλέξανδρο.
Εκείνη την ώρα παραξενεύτηκε και ο Αλέξανδρος και τον ρώτησε τι έχει αλλά εκείνος δεν τολμούσε να πει τίποτα άλλο πέρα από, "Τίποτα. Καλά είμαι."
Μετά από κάποια ώρα, αφού έσβησε τα κεριά ο Αλέξανδρος και έκοψαν την τούρτα, η Άντζελα ξανάβαλε τα παπούτσια της για να χορέψουν. Σηκώθηκαν όλοι από το τραπέζι και ένας αρκετά εμφανίσιμος νεαρός από την παρέα πλησίασε την Άντζελα και της ζήτησε να χορέψει μαζί του. Καθώς χόρευαν, ο Νίκος την πλησίασε και την τράβηξε τόσο απότομα που έπεσε πάνω του.
"Ωχ συγνώμη.", είπε η Άντζελα επηρεασμένη από το αλκοόλ.
Αλλά δεν κατάλαβε γιατί το έκανε ο Νίκος. Δεν της είπε τίποτα και απλά γύρισε στο τραπέζι. Η Άντζελα πήγε και έκατσε και εκείνη αφού όλα πλέον είχαν αρχίσει να θολώνουν και να γυρίζουν. Λίγη ώρα αργότερα, άρχισαν ένας ένας να φεύγουν. Η Άντζελα έφυγε με την Εύα.
"Θα μείνεις σπίτι μου απόψε. Έχεις πιει πολύ.", της είπε η Εύα.
"Όχι, θέλω να πάω σπίτι μου.", απάντησε η Άντζελα εμφανώς απογοητευμένη από τον Νίκο.
"Δεν πρόκειται να οδηγήσεις σε αυτή την κατάσταση."
"Θέλω να πάω σπίτι μου σου λέω!", επέμενε η Άντζελα.
Αφού έφτασαν στο σπίτι της Εύας, η Άντζελα την αποχαιρέτησε στην εξώπορτα και κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητό της. Εκείνη την ώρα κοίταξε το κινητό της και είδε ένα μήνυμα από τον Νίκο που έγραφε, "Πού είσαι;"
"Είμαι στην Εύα.", έγραψε η Άντζελα.
"Έρχομαι.", έγραψε εκείνος.
Η Άντζελα πάγωσε. Μέσα στο μεθύσι της δεν ήξερε πώς να κινηθεί και τι να κάνει. Μετά από λίγη ώρα σταμάτησε ένα ταξί μπροστά στο σπίτι και κατέβηκε ο Νίκος. Η Εύα δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε αφού η Άντζελα είχε μείνει να τον περιμένει έξω. Τελικά πήραν το αυτοκίνητο της Άντζελας και πήγαν στο σπίτι του Νίκου. Όταν έφτασαν, εκείνος ήταν λίγο απόμακρος.
Γύρισε και της είπε, "Κατέβα την σκάλα να πάμε στον χώρο μου."
Είναι ειρωνικό το πώς μπορεί ένας έρωτας να φέρει τα πάνω κάτω από την μια στιγμή στην άλλη. Έτσι στα ξαφνικά και απρόσμενα. Η Άντζελα δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί την ροπή που θα έπαιρνε μια απλή γνωριμία με έναν άνθρωπο που μπήκε στην ζωή της σαν ήσυχο αεράκι.
Είχε περάσει κιόλας ένας χρόνος από τον χωρισμό της με τον Τάσο. Ήταν μία απόφαση που είχαν πάρει από κοινού. Παρέμειναν φίλοι και δεν σταμάτησαν ούτε μια στιγμή να στηρίζουν ο ένας τον άλλον σε ότι κι αν χρειάζονταν. Κάτι σπάνιο έως και δυσεύρετο στις μέρες μας.
Η κολλητή της φίλη, η Εύα, της πρότεινε να της γνωρίσει έναν φίλο της. Η Άντζελα δέχτηκε αν και δεν ήταν σίγουρη ακόμα. Αλλά σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερα πρώτα να τον δει και μετά να αποφασίσει το επόμενό της βήμα. Μερικές μέρες πριν από τα γενέθλιά της, η Εύα προσκάλεσε την Άντζελα να πάει και της είπε ότι θα ήταν εκεί και ο Νίκος, ο φίλος που της έλεγε με τον οποίο γνωρίζονταν από παιδιά. Την ημέρα των γενεθλίων, αφού η Άντζελα σχόλασε το απόγευμα από την δουλειά της στην Κηφισιά, πήρε το λεωφορείο να πάει στο σπίτι της Εύας. Όταν έφτασε στο τέρμα, άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Βιάστηκε να πάει στο σπίτι όσο μπορούσε αλλά και πάλι έγινε μούσκεμα πατόκορφα.
Έφτασε τελικά στο σπίτι. Ένιωθε απίστευτη αηδία με τον εαυτό της. Τα ρούχα της σχεδόν κολλούσαν πάνω της. Δεν ήθελε να ακουμπάει τίποτα και ευχόταν ότι κανείς από τους καλεσμένους δεν θα την έβλεπε πριν προλάβει να στεγνώσει. Με το που πάτησε το κουδούνι, η Εύα άνοιξε την εξώπορτα και γούρλωσε βλέποντας την Άντζελα με τέτοια στάση σαν να κρεμόταν από κρεμάστρα. Η Άντζελα δεν είπε κουβέντα παρά κρύφτηκε βιαστικά στο μπάνιο πριν προλάβει να την δει κανείς.
Με το που μπήκε στο μπάνιο ξεφύσηξε και ακούμπησε την τσάντα της στον νιπτήρα.
"Σήμερα βρήκε η βροχή, ρε πούσ-", μουρμούρισε απηυδισμένη στον εαυτό της αλλά της κόπηκε απότομα η λαλιά όταν ένα αντρικό χέρι με ρολόι μισάνοιξε την πόρτα και της έδωσε μια πετσέτα. Εκείνη τρόμαξε προς στιγμήν γιατί περίμενε την Εύα η οποία κιόλας απεχθανόταν τα ρολόγια.
"Μην φοβάσαι, ο Νίκος είμαι.", ακούστηκε μια δειλή και χαμηλή φωνή πίσω από την πόρτα.Η Άντζελα πάγωσε προς στιγμήν. Αφού συνειδητοποίησε ποιος Νίκος συγκεκριμένα στεκόταν πίσω από την πόρτα, πήρε την πετσέτα και είπε με ελαφρώς κομπλαρισμένο τόνο, "Ευχαριστώ."
Ο Νίκος ξανάκλεισε την πόρτα και πήγε στο σαλόνι με τους υπόλοιπους. Η Άντζελα τσέκαρε το μακιγιάζ της στον καθρέφτη και σκούπισε όσο καλύτερα μπορούσε τα μαλλιά της. Αφού στέγνωσε λίγο βγήκε επιτέλους να χαιρετήσει την Εύα και τους υπόλοιπους καλεσμένους.
"Γειa σας!", είπε χαριτωμένα προσπαθώντας να σπάσει τον πάγο καθώς όλοι πρέπει να είχαν παρατηρήσει την άβολη στιγμή που έφτασε στο σπίτι.
Χαιρετήθηκε με γνωστούς και αγνώστους και έκατσε μαζί τους στον καναπέ. Αλλά ταυτόχρονα πρόσεξε το έντονο και διαπεραστικό βλέμμα ενός όμορφου νεαρού. Της χαμογελούσε. Του χαμογέλασε και εκείνη λίγο άβολα αλλά έπειτα πρόσεξε το ρολόι στο χέρι του. Ήταν ο Νίκος. Η πρώτη της σκέψη ήταν ότι όσο εκείνη προσπαθούσε να στεγνώσει στο μπάνιο, εκείνος και η Εύα μιλούσαν για αυτήν.
"Άντε πηγαίνετε στον μπουφέ.", είπε σε όλους η Εύα μετά από λίγη ώρα με μια ενοχλητική, ψιλή φωνή.
Η Άντζελα σηκώθηκε από τον καναπέ και κατευθύνθηκε προς τον μπουφέ με τα φαγητά και τα ποτά. Δεν μπόρεσε να μην παρατηρήσει τον Νίκο που την ακολούθησε ξοπίσω Έμεινε έκπληκτη όταν εκείνος πήρε την πρωτοβουλία να την σερβίρει. "Ευγενικό και τολμηρό.", σκέφτηκε. Και είχε δίκιο. Ο Νίκος είχε ήδη μπει στο στάδιο του φλερτ. Της γέμισε ένα πιάτο με φαγητά και της το έδωσε. Η Άντζελα όμως σοκαρίστηκε μόλις είδε την ποσότητα που της είχε σερβίρει.
"Σε ευχαριστώ πολύ αλλά είναι πολλά όλα αυτά. Δεν μπορώ να τα φάω.", γέλασε ελαφρά εκείνη.
"Θες να βγάλω μερικά;", ρώτησε ο Νίκος.
"Αν μπορείς...", χαμογέλασε η Άντζελα και κοίταξε τον μπουφέ. Ο Νίκος αφαίρεσε μερικά κομμάτια και της ξανάδωσε το πιάτο. "Σε ευχαριστώ.", είπε πάλι χαμογελαστά η Άντζελα. "Πολύ κύριος.", σκέφτηκε από μέσα της.
"Μου είπε η Εύα ότι μόλις ήρθες από την δουλειά. Τι δουλειά κάνεις;", ρώτησε ο Νίκος.
"Είμαι αισθητικός. Εσύ;"
"Δικηγόρος. Έχω δικό μου γραφείο.", απάντησε εκείνος.
"Α μια χαρά. Είστε παιδικοί φίλοι με την Εύα;", αναρωτήθηκε η Άντζελα.
"Ναι ήμασταν συμμαθητές. Έχουμε και εξοχικά κοντά.", είπε ο Νίκος.
"Α, στο Ασπρονέρι;", κατάλαβε η Άντζελα.
"Ναι εκεί. Εσύ με την Εύα;"
"Την γνώρισα πριν 4 χρόνια σε ένα σεμινάριο τεχνών.", απάντησε η Άντζελα.
"Σ' αρέσουν και εσένα οι τέχνες;", ρώτησε ο Νίκος.
"Πολύ! Ειδικά η φωτογραφία.", απάντησε με ενθουσιασμό εκείνη.
"Εμένα μ' αρέσει να δίνομαι πολύ στην δουλειά μου. Θέλω να γίνω ο καλύτερος στον τομέα μου.", είπε εκείνος.
"Είναι πολύ καλό αυτό και μπράβο σου.", τον θαύμασε η Άντζελα.
Της έκανε εντύπωση το πόσο αγαπούσε την δουλειά του ο Νίκος. Της άρεσε πολύ αυτό σε εκείνον. Της φαινόταν ενδιαφέρον άνθρωπος. Εμφανίσιμος, ευγενικός και ίσως λίγο μυστηριώδης με τεράστια αφοσίωση στην καριέρα του.
Μερικές μέρες αργότερα, καθώς η Άντζελα ήταν στην δουλειά την πήρε τηλέφωνο η Εύα.
"Έλα.", απάντησε η Άντζελα.
"Έλα, πού είσαι; Στην δουλειά;", ρώτησε η Εύα.
"Ναι μωρέ εδώ. Τι έγινε;", ρώτησε η Άντζελα.
"Καλά. Με ρωτούσε για σένα ο Νίκος σήμερα.", απάντησε η Εύα.
Η Άντζελα ένιωσε ένα σκίρτημα στην καρδιά. Ένα φτερούγισμα σαν πεταλούδα. Δεν περίμενε αυτή την αντίδραση από τον εαυτό της. Είχε πολύ καιρό να νιώσει έτσι. Ίσως και να ήταν η πρώτη φορά. Δεν το είχε ξανανιώσει με τόση ένταση.
"Ναι;", είπε προσπαθώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό της. "Τι σου είπε δηλαδή;"
"Διάφορα... Τι κάνεις και τέτοια.", απάντησε η Εύα χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες. Παραξένεψε λίγο την Άντζελα αλλά σκέφτηκε ότι ίσως να μην μπορούσε να μιλήσει εκείνη την ώρα η Εύα. "Να σου πω, δεν πάμε για κανέναν καφέ την Τετάρτη;", ρώτησε η Εύα.
"Ναι, να δω τι ώρα θα σχολάω και θα σου πω.", απάντησε η Άντζελα.
"Οκ, άντε τα λέμε."
Οι μέρες πέρασαν και έφτασε η Τετάρτη. Η Άντζελα και η Εύα βγήκαν για καφέ στο αγαπημένο τους στέκι στην Γλυφάδα.
"Τελικά δεν μου 'πες. Τι έγινε με τον Νίκο;", ρώτησε με τρόπο η Άντζελα.
"Α ναι, δεν μπορούσα να σου πω πολλά όταν σε πήρα γιατί είχαν έρθει οι γονείς μου. Με ρωτούσε συνέχεια για σένα! Αν θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί, σε ποιο μαγαζί δουλεύεις και τέτοια.", της έλυσε την απορία η Εύα.
"Πες μου ότι του είπες την διεύθυνση να σκάσει μύτη ξαφνικά στο μαγαζί να τρελαθώ!", γέλασε η Άντζελα και κούνησε τα χέρια της στον αέρα.
"Όχι ρε συ! Είσαι καλά;"
"Μμ. Κανόνισε. Δεν θα σου ξαναμιλήσω!", έκανε πλάκα η Άντζελα.
"Όχι ρε! Δεν λέω!", γέλασε και η Εύα. "Εσύ δεν μου είπες, σου άρεσε;"
"Ωραίος είναι. Θα δείξει.", απάντησε η Άντζελα.
Μερικές μέρες αργότερα, η Εύα πήρε τηλέφωνο την Άντζελα και της είπε ότι ο Νίκος την κάλεσε στην γιορτή του. Η Άντζελα αγχώθηκε. Έπρεπε να φτιάξει το πρόγραμμα της δουλειάς της. Δεν ήξερε αν θα προλάβαινε να πάει. Και το ήθελε πολύ. Μετά σκεφτόταν τι να φορέσει. Αν θα έπρεπε να πάει να ψωνίσει κάτι ιδιαίτερο ή να βάλει κάτι από αυτά που ήδη είχε.
Τελικά, μετά από πολύ προσπάθεια, κατάφερε να δουλέψει πρωί. Αγόρασε ένα όμορφο και κομψό σετ ρούχα και κανόνισε με την Εύα να βρεθούν στον σταθμό του μετρό για να πάνε μαζί στο σπίτι του Νίκου. Όσο ήταν στην δουλειά, οι συνάδελφοί της την περιποιήθηκαν, της έφτιαξαν τα μαλλιά και το μακιγιάζ και αφού σχόλασε, πήγε στον σταθμό.
Περίμενε την Εύα αρκετή ώρα. Εκείνη άφαντη. Η Άντζελα άρχισε να εκνευρίζεται και να θυμώνει. Είχε αλλάξει ολόκληρο το πρόγραμμά της και είχε φτιαχτεί κοκέτα για να πάνε στην γιορτή στην ώρα τους και η Εύα της είχε κάνει τεράστιο στήσιμο. Μετά από 40 λεπτά σχεδόν έφτασε επιτέλους η Εύα.
"Πού είσαι μωρή; Στις 8 είπαμε! 9 παρά πήγε!", της τα έχωσε η Άντζελα.
"Σόρρυ ρε συ. Ήμουν καλεσμένη στου Κώστα, γιορτάζει η αδερφή του σήμερα. Δεν μπορούσα να μην πάω."
"Μα είπαμε στις 8 και σου λέω 'Πού είσαι;' και εσύ όλο 'Έρχομαι, έρχομαι.'! Άμα το ήξερα έτσι, δεν χρειαζόταν να αλλάξω το πρόγραμμά μου για να έρθω εδώ να στηθώ να σε περιμένω σαν τον μ@#$κ@!", νευρίασε η Άντζελα.
"Και τι να έκανα ρε συ;! Να έφευγα άρον άρον; Άργησαν να κόψουν την τούρτα...", προσπάθησε να δικαιολογηθεί η Εύα.
"Μα δεν είναι η πρώτη φορά που με στήνεις! Τις προάλλες 1 ώρα σε περίμενα σαν τον βλάκα! Έπρεπε να σηκωνόμουνα να φύγω! Πάμε τώρα γιατί ήδη έχουμε παρααργήσει! Αν ρωτήσει ο Νίκος γιατί αργήσαμε, θα του πω ότι εσύ φταις!", της τα έχωσε η Άντζελα και προχώρησε προς το αυτοκίνητο.
Με τα πολλά, έφτασαν επιτέλους στο πάρτι. Την πόρτα άνοιξε η αδερφή του Νίκου, η Δέσποινα, και καλωσόρισε τις δύο κοπέλες.
"Γεια σας!", είπε χαρωπά η Δέσποινα. "Ελάτε, ελάτε! Αργήσατε. Είχε κίνηση;"
"Όχι, άργησε το ζαβό από δω.", αγριοκοίταξε και έδειξε την Εύα η Άντζελα.
"Καλέ είχα πάει στον Κώστα. Άσ' την να φωνάζει αυτή.", απάντησε η Εύα.
"Α ναι, γιορτάζει και η Νικολέτα σήμερα, έχεις δίκιο.", απάντησε πάντα με το χαμόγελο η Δέσποινα, "Δεν πειράζει μωρέ, εντάξει! Ελάτε μέσα!"
Μπήκαν στο σπίτι οι δύο κοπέλες. Η Άντζελα κοίταξε τριγύρω για τον Νίκο αλλά δεν το έβλεπε πουθενά.
"Άντζελα, από δω η Δέσποινα, η αδερφή του Νίκου.", τις σύστησε η Εύα.
"Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω!", είπε η Άντζελα.
"Και γω! Έλα από δω να σου γνωρίσω και τους υπόλοιπους!", είπε η Δέσποινα.
Πήγανε στο καθιστικό να γνωρίσουν τους υπόλοιπους καλεσμένους. Αλλά η Άντζελα συνέχισε να ψάχνει τον Νίκο. Και εκείνος ήταν άφαντος. Ήθελε πολύ να τον δει. Να φρεσκάρει την εικόνα του στο μυαλό της. Να θυμηθεί την παραμικρή ατέλεια στο τέλειο πρόσωπό του.
Μετά από λίγη ώρα, ο Νίκος ήρθε από την κουζίνα να τις χαιρετήσει.
"Γεια, κορίτσια, τι έγινε; Αργήσατε.", είπε εκείνος.
"Δεν αργήσαμε! ΆΡΓΗΣΕ! 40 λεπτά περίμενα την άλλη από δω να έρθει για να έρθουμε παρέα!", είπε η Άντζελα.
"Ε εντάξει.", είπε ο Νίκος και πήγε σε μια απόμερη γωνιά.
Έκατσε μόνος του, ακούμπησε το ποτό του στο τραπεζάκι εκεί δίπλα και άναψε ένα τσιγάρο. Φαινόταν σκεπτικός. Έκανε την Άντζελα να αναρωτηθεί τι είχε.
"Ξέρεις τι έχει;", της είπε χαμηλόφωνα η Εύα έχοντας και εκείνη την ίδια απορία.
"Δεν έχω ιδέα.", απάντησε η Άντζελα συνεχίζοντας να τον κοιτάει. "Μήπως θύμωσε που αργήσαμε;"
"Μπα δεν νομίζω... Άσ' τον. Θα του περάσει.", είπε η Εύα.
Μετά από λίγη ώρα, τον πλησίασε μια κοπέλα και έκατσε δίπλα του. Ήταν γνωστή μιας άλλης φίλης του Νίκου και την είχε φέρει μαζί για να τον γνωρίσει και αν πήγαινε καλά να έκαναν σχέση. Εκείνη άρχισε να τον φλερτάρει σχεδόν χυδαία, μπροστά σε όλους και ανοιχτά σαν να μάρκαρε την περιοχή της. Η Άντζελα θύμωσε πάρα πολύ αλλά το κρατούσε μέσα της.
Συνέχισε να τον κοιτάει επίμονα μέχρι που και εκείνος απόρησε και είπε ξεκάρφωτα, "Γιατί με κοιτάς;"
"Έτσι. Απλά χαζεύω τριγύρω.", απάντησε με ελαφρώς επιθετικό τρόπο η Άντζελα.
"Οκ.", σχολίασε εκείνος και συνέχισε να μιλάει στην άλλη κοπέλα.
"Τώρα γιατί έκατσε εκεί η άλλη η πατσαβούρα;", είπε έξαλλη στην Εύα. "Και πώς είναι έτσι; Σαν ανάποδο γαμώτο."
"Καλά είσαι;", την ρώτησε η Εύα.
"Όχι! Έχω θυμώσει! Να τον γνωρίσω ήρθα, όχι να κρατάω το φανάρι. Θέλω να φύγει από κει αυτή."
Η Εύα αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Πήγε στην κοπέλα με πρόφαση να συστηθεί και εκείνη και η φίλη της με την Άντζελα. Από δω την είχε, από κει την είχε, κατάφερε και την σήκωσε. Η Άντζελα καταχάρηκε μέσα της. "Έτσι.", σκέφτηκε.
Τότε κατάλαβε ότι είχε αρχίσει και τον ερωτευόταν. Ζήλευε. Δεν ήθελε ούτε να φανταστεί άλλη γυναίκα να κάθεται κοντά του, να τον αγγίζει.
Ο καιρός πέρασε. Έφτασαν τα Χριστούγεννα. Η Άντζελα δούλευε συνέχεια χωρίς ούτε ένα ρεπό και παρότι την παρακαλούσαν, εκείνη δεν προλάβαινε να βγει ούτε με την Εύα ούτε με την νέα τους παρέα στην οποία ήταν πλέον και ο Νίκος. Με τα πολλά, η Άντζελα υποσχέθηκε στην Εύα ότι θα έβγαιναν όλοι μαζί μετά τις γιορτές.
Ήρθε ο Ιανουάριος. Γύρω στα μέσα του, η Εύα είπε στην Άντζελα να πάνε το Σάββατο σε μία ταβέρνα που θα είχε και ζωντανή μουσική. Η Άντζελα ανυπομονούσε. Κανόνισε πάλι να δουλέψει πρωί και αφού σχόλασε, πήγε σπίτι της, ετοιμάστηκε και πήγε στης Εύας για να φύγουν μαζί. Πήραν το αυτοκίνητο της Εύας και έφτασαν τελικά στην ταβέρνα. Η ορχήστρα είχε ήδη αρχίσει να παίζει.
"Πού είναι οι υπόλοιποι, τους βλέπεις;", ρώτησε η Άντζελα.
"Α να εκεί είναι.", απάντησε η Εύα μόλις τους είδε.
Είχαν μαζευτεί 9-10 άτομα. Εκείνες όμως είχαν αργήσει για ακόμα μια φορά και οι μοναδικές θέσεις που τους είχαν μείνει ήταν χωμένες σε μια γωνιά χωρίς καμιά απολύτως θέα.
"Σε ωραία θέση θα κάτσουμε. Τι όμορφος αυτός ο τοίχος.", είπε σαρκαστικά η Άντζελα για την θέση της.
"Δεν βλέπουμε τίποτα εδώ ρε 'σεις! Ούτε εσάς!", είπε η Εύα.
"Εε αφού αργήσατε!", είπε ένας φίλος τους, ο Ιάσονας.
Τότε είδε η Άντζελα τον Νίκο να κάθεται στην κορυφή στην άλλη άκρη του τραπεζιού, δίπλα στον Ιάσονα, και να καπνίζει.
"CD είναι η μουσική; Δεν έχει ορχήστρα;", είπε πάλι για πλάκα η Άντζελα.
"Πω ναι ρε συ, ούτε την ορχήστρα δεν βλέπουμε από εδώ. Δεν μας το λέγατε να φέρουμε ακουστικά;", είπε η Εύα και γέλασε μόνη της.
"Εγώ θα μιλάω στην καρέκλα εδώ!", είπε η Άντζελα και χάιδεψε την πλάτη μια κενής καρέκλας δίπλα της. "Κολλητές θα γίνουμε."
Γέλασαν όλοι. Όσο η Άντζελα συνέχιζε να κάνει πλάκα για την θέση της, ήρθαν τα πρώτα κρασιά. Εκείνη άρχισε να πίνει και ταυτόχρονα να καρφώνει τον Νίκο με τα μάτια της ο οποίος και πάλι ήταν σκεπτικός. Έπινε κι άλλο, κι άλλο,... Μέχρι που στο τέλος είχε πιει ένα ολόκληρο κανατάκι.
Κάποια στιγμή, γύρισε στην Εύα και της είπε χαμηλόφωνα, "Αφού δεν βλέπουμε κανέναν άλλον, θα φλερτάρω για πλάκα τον Νίκο."
"Σιγά μην το καταλάβει. Ούτε καν θα ασχοληθεί.", απάντησε η Εύα.
Εκείνος έπαιζε με το ποτό του χαζεύοντας το τραπέζι. Η Άντζελα άρχισε να τον κοιτάει έντονα και ξεκάρφωτα. "Θα δεις τι θα πάθεις.", σκέφτηκε. Η ώρα πέρασε. Στο τέλος ο Νίκος είχε σταματήσει να μιλάει ακόμα και με τους γύρω του. Η Άντζελα είχε ευθυμήσει αλλά ακόμα και μέσα από την μέθη της κατάλαβε ότι κάτι τον απασχολούσε.
"Καλά είναι ο Νίκος;", ρώτησε την Εύα.
"Θα τον τρόμαξες έτσι όπως τον φλέρταρες.", απάντησε η Εύα.
Οι φίλοι του απορούσαν και αυτοί. Είχαν αρχίσει να ανησυχούν.
"Καλά είσαι;", τον ρώτησε ο Ιάσονας.
"Καλά είμαι.", απάντησε ο Νίκος. Εκείνη την ώρα είδε την Άντζελα να τον κοιτάει. "Θες κάτι;", ρώτησε.
"Όχι, τίποτα.", απάντησε η Άντζελα και εκείνος χαμογέλασε.
"Εμένα κοιτάς; Θες τίποτα;", ρώτησε ο Ιάσονας.
"Όχι, δεν θέλω τίποτα.", επέμενε η Άντζελα.
Ένιωσε να ρεζιλεύεται και κρυφογελάσανε με την Εύα. Αφού φάγανε, τα φώτα του μαγαζιού χαμήλωσαν και ο σερβιτόρος μάζεψε τα πιάτα από το τραπέζι τους αφήνοντας μόνο τα ποτά. Σιγά σιγά άρχισε ο κόσμος να χορεύει και να ανεβαίνει το κέφι. Όλοι ήταν μεθυσμένοι και ανέβαιναν από τα τραπέζια ως τις καρέκλες.
Σιγά σιγά άρχισε να νιώθει καλύτερα και ο Νίκος. Η Άντζελα είχε σηκωθεί και χόρευε ενώ δεν τις άρεσε καθόλου να χορεύει. Άρχισε να χορεύει με άλλους άντρες. Τότε ήταν που αποφάσισε ο Νίκος να πάρει πιο θερμά την κατάσταση. Άρχισε να την πλησιάζει σιγά σιγά. Μετά από λίγο εκείνη έκατσε σε μια καρέκλα στο τραπέζι τους και εκείνος έκατσε δίπλα της.Της πέταξε δυο χούφτες γαρίφαλα και της είπε, "Χορεύεις πολύ ωραία."
"Ευχαριστώ.", απάντησε εκείνη.
"Θα μου κάνεις παρέα;", την ρώτησε και της έβαλε τσίπουρο.
Εκείνη δεν το περίμενε ότι θα την πλησίαζε και θα της μιλούσε. Μετά από την προηγούμενη, παγερή αντίδρασή του είχε αρχίσει να χάνει τις ελπίδες τις.
"Ναι.", απάντησε εκείνη και ήπιε μια γουλιά τσίπουρο.
Δεν έβγαζε τα μάτια της από πάνω του. Αλλά ούτε εκείνος πλέον. Του χαμογέλασε και της χαμογέλασε και αυτός. Μετά από κάποιες μέρες αποφάσισαν πάλι όλοι μαζί να πάνε κάπου πιο ήσυχα και χαλαρά για ποτό, χωρίς πολύ φασαρία. Η Εύα μιλούσε όλη την εβδομάδα με την Άντζελα και της έλεγε να σταματήσει να φλερτάρει τον Νίκο και ότι δεν θα γινόταν τίποτα μεταξύ τους. Αλλά ταυτόχρονα της έλεγε συνεχώς ότι ο Νίκος ρωτούσε για εκείνη. Την Παρασκευή κανόνισαν να πάνε σε ένα μπαρ όλοι μαζί. Αλλά αυτή την φορά κάθισαν έξω για να έχουν ησυχία. Παρόλο που είχε χειμωνιάσει, η ζέστη κρατούσε. Η Άντζελα και η Εύα έκατσαν κοντά σε κάποια άλλα παιδιά της παρέας αλλά ο Νίκος και πάλι έκατσε σκεπτικός στην κορυφή του τραπεζιού από την άλλη πλευρά.
Όσο περνούσε η ώρα, η Άντζελα και μερικοί φίλοι τους που καθόντουσαν κοντά τους άρχισαν να μιλάνε για διάφορα θέματα. Ένα από αυτά ήταν και το ποδόσφαιρο. Η Άντζελα λάτρευε να πηγαίνει στο γήπεδο και να υποστηρίζει την αγαπημένη της ομάδα. Αυτό έκανε εντύπωση στον Νίκο αλλά δεν είπε τίποτα. Ταυτόχρονα όμως η Άντζελα παρατήρησε ότι η Εύα είχε αρχίσει να θυμώνει. Και δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί.
"Θα ασχοληθείς και καθόλου μαζί μου;", είπε χαμηλόφωνα και εμφανώς εκνευρισμένα στην Άντζελα.
"Έλα τι έγινε;", την κοίταξε η Άντζελα.
"Είμαι και εγώ εδώ ξέρεις!"
"Γιατί νευρίασες καλέ; Ήθελες να μου πεις κάτι; Έλα πες, τι;", είπε η Άντζελα παραξενεμένη και γύρισε ολόκληρη προς την Εύα.
"Όχι δεν ήθελα να σου πω κάτι. Απλά δεν μου δίνεις σημασία.", παραπονέθηκε πάλι η Εύα.
"Γιατί παιδί μου; Πριν από λίγο μιλούσαμε...", δεν ήξερε τι άλλο να της πει η Άντζελα.
Μετά από λίγη ώρα, οι δύο φίλοι τους που καθόντουσαν ανάμεσα στην Άντζελα και τον Νίκο πήγαν στην τουαλέτα. Ο Νίκος άρπαξε την ευκαιρία και έκατσε δίπλα στην Άντζελα. Η Εύα σηκώθηκε και εκείνη και πήγε από την άλλη μεριά να μιλήσει με κάποια άλλα παιδιά.
"Τι ομάδα είσαι;", την ρώτησε ο Νίκος.
"Μία είναι η ομάδα! Παναθηναϊκός εννοείται!", απάντησε η Άντζελα ως φανατική της ομάδας της. "Εσύ;"
"Ολυμπιακός φυσικά.", απάντησε ο Νίκος.
"Αα δεν ξεκινάμε καλά!", είπε γελώντας η Άντζελα.
"Πώς γίνεται μια κοπέλα τόσο όμορφη όσο εσύ να πηγαίνει γήπεδο;", ρώτησε εκείνος και από περίεργα αλλά προσπαθώντας και να την φλερτάρει.
"Αα... Καταρχάς ευχαριστώ για το κοπλιμέντο,...αλλά το γήπεδο δεν έχει να κάνει με το φύλλο ούτε με την εμφάνιση. ΑΓΑΠΏ την ομάδα μου, λατρεύω το ποδόσφαιρο και πηγαίνω να παρακολουθήσω τους αγώνες τους και να τους υποστηρίξω.", απάντησε κοφτά η Άντζελα χωρίς να αφήνει περιθώριο για διαπραγμάτευση.
"Συμφωνώ αλλά εσείς οι γυναίκες ασχολείστε πιο πολύ με άλλα πράγματα. Με μακιγιάζ, με ρούχα,...", σχολίασε ο Νίκος.
"Όχι. Δεν συμφωνώ. Σε κάποιες γυναίκες δεν αρέσει το ποδόσφαιρο αλλά σε άλλες αρέσει. Το ότι ασχολούμαστε και με άλλα πράγματα δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ασχοληθούμε και με αθλητικά. Και επίσης τα αθλητικά δεν είναι καθαρά αντρικό προνόμιο.", τον ξέκοψε η Άντζελα.
Η συζήτηση είχε αρχίσει να γίνεται άβολη. Η Άντζελα προσπαθούσε να υπερασπιστεί τις απόψεις της και ταυτόχρονα να μην οδηγηθεί η συζήτηση σε πιθανό τσακωμό. Τουλάχιστον έτσι άρχισαν να μαθαίνουν κάποια πράγματα ο ένας για τον άλλον.
Εντελώς ξαφνικά, η Εύα σηκώθηκε με ελαφρύ εκνευρισμό και είπε, "Να πάμε πουθενά αλλού. Βαρέθηκα εδώ."
Η πρώτη σκέψη της Άντζελας ήταν ότι κάτι την ενόχλησε αφού η αντίδρασή της ήταν ξαφνική και απότομη. Από την μία είχαν κανονίσει να πάνε κάπου ήσυχα για να μπορούν να μιλάνε αλλά από την άλλη βαρέθηκε την ησυχία; Δεν ταίριαζε καθόλου.
Τελικά, αφού επέστρεψαν οι φίλοι τους στο τραπέζι, σηκώθηκαν και έφυγαν. Καθώς περπατούσαν παραλιακά, μερικά παιδιά σταμάτησαν να πάρουν κάτι να φάνε. Ο Ιάσονας πλησίασε την Άντζελα και άρχισε να της μιλάει για ζώδια και για σχέσεις. Εκείνη άρπαξε την ευκαιρία να τραβήξει την προσοχή του Νίκου ακόμα περισσότερο.
"Τι ζώδιο είσαι; Εγώ Κριός.", ρώτησε ο Ιάσονας.
"Είμαι Λέων.", απάντησε η Άντζελα.
"Από ζώδια ποια σου αρέσουν;", ρώτησε ο Ιάσονας.
"Οι Αιγόκεροι και οι Καρκίνοι!", είπε δεικτικά η Άντζελα και έριξε κλεφτή ματιά στον Νίκο αφού ήξερε από την Εύα ότι εκείνος ήταν Καρκίνος.
"Πώς γίνεται να σου αρέσει κάτι του νερού και της γης; Αφού ο Λέων είναι φωτιά.", αναρωτήθηκε ο Ιάσονας.
"Το νερό σβήνει την φωτιά και την ηρεμεί και η φωτιά καίει την γη!", είπε πάλι έντονα η Άντζελα και κοίταξε πίσω.
Μετά από κάποια ώρα, αφού τελείωσαν όλοι το φαγητό, ο δρόμος τους έβγαλε σε μια ντίσκο. Ο Νίκος είχε μείνει πίσω με την Εύα γιατί την είχαν χτυπήσει τα παπούτσια και από τον πόνο δεν μπορούσε να περπατήσει πολύ γρήγορα. Η Άντζελα συνέχισε να ρίχνει κλεφτές ματιές πίσω μια στο τόσο. Αφού έφτασαν, παρήγγειλαν τα ποτά τους και η Άντζελα έκατσε δίπλα στην φίλη της να της κάνει παρέα.
Η Άντζελα δεν ήθελε να χορέψει μέχρι που σε κάποια φάση την πλησίασε ο Νίκος.
"Έλα να χορέψουμε!", την παρότρυνε.
"Απαπα δεν θέλω!", απάντησε η Άντζελα.
"Καλέ έλα! Αφού όλοι στην πίστα είμαστε!", επέμενε εκείνος.
"Πήγαινε, θα σε πρήξει.", είπε η Εύα καθώς έτριβε τα πονεμένα της πόδια.
Στο τέλος ο Νίκος έπιασε την Άντζελα από τα χέρια και πήγαν όλοι μαζί στην πίστα. Άρχισαν να χορεύουν και να τραγουδάνε. Η Εύα όμως έμεινε πίσω στο τραπέζι. Η Άντζελα παρατήρησε ότι την στραβοκοιτούσε αλλά σκέφτηκε ότι της κακοφάνηκε που την παράτησαν όλοι μόνη της.
Αφού πέρασε αρκετή ώρα, η Άντζελα πήρε την Εύα και πήγαν στην τουαλέτα. Εκεί βρισκόντουσαν δυο τύποι και τους έπιασαν την κουβέντα. Πέρασαν περίπου 15 λεπτά. Ο Νίκος που ήταν στο τραπέζι άρχισε να ανησυχεί. Πάνω που ήταν έτοιμος να σηκωθεί, οι κοπέλες επέστρεψαν.
"Τι έγινε ρε κορίτσια; Ανησύχησα. Τώρα θα ερχόμουν να δω τι συμβαίνει.", είπε ο Νίκος.
"Ήταν δύο τύποι μωρέ στην τουαλέτα και μας έπιασαν την κουβέντα.", απάντησε η Άντζελα.
Οι κοπέλες έκατσαν πάλι στο τραπέζι και αφού ήπιαν ένα τελευταίο ποτό μετά από κάποια ώρα έφυγαν. Αφού γύρισε σπίτι της η Άντζελα, εκεί που καθόταν να χαλαρώσει σκέφτηκε να στείλει στον Νίκο αίτημα φιλίας στο Facebook. Φοβόταν ότι μπορεί και να μην την δεχόταν. Όταν όμως εκείνος το δέχτηκε, η Άντζελα πέταξε από την χαρά της. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να στείλει μήνυμα στην Εύα να της το πει. Αλλά εκείνη δεν είχε την αντίδραση που περίμενε.
Της έγραφε, "Τι σου ήρθε τώρα και του έστειλες αίτημα;"
"Γιατί καλέ;;;", έγραψε η Άντζελα απορημένη από την ξαφνική αντίδραση της Εύας.
"Αφού σου είπα ότι δεν πρόκειται να γίνει κάτι!", συνέχισε εμφανώς εκνευρισμένη η Εύα.
"Τι έπαθε τώρα αυτή;", σκέφτηκε η Άντζελα. Η απορία ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της. "Αφού δείχνει να ενδιαφέρεται...", έγραψε.
"Αυτό το λες εσύ.", έγραψε η Εύα.
Η Άντζελα είχε κοκαλώσει. Δεν μπορούσε να εξηγήσει την στάση της Εύας. Άρχισε να σκέφτεται διάφορα. Μήπως είχε παρεξηγήσει τον Νίκο, μήπως η Εύα ήταν μεθυσμένη ή κουρασμένη και δεν σκεφτόταν καθαρά και άλλα πολλά.
"Καλά, κοιμήσου τώρα και τα λέμε αύριο πάλι.", έγραψε η Άντζελα.
"Καλά. Καληνύχτα."
"Καληνύχτα."
Το επόμενο Σάββατο, ένας φίλος από την παρέα τους είχε γενέθλια και τους κάλεσε να πάνε όλοι μαζί στην ταβέρνα που είχαν πάει στην αρχή. Όσο η Άντζελα ήταν στην δουλειά συζητούσαν με την Εύα τι να φορέσουν και τι να κάνει με τον Νίκο για να την προσέξει. Οι μέρες πέρασαν και εκείνη άλλαξε πάλι το πρόγραμμα της δουλειάς της σε πρωινό. Οι συνάδελφοί της τής έφτιαξαν το μακιγιάζ και έπειτα πήγε στο κομμωτήριο για να φτιάξει τα μαλλιά της ώστε αυτή την φορά να εντυπωσιάσει τον Νίκο.
Στην έξοδο πήγε μαζί τους και μια συγγενής της Άντζελας. Όταν έφτασαν στην ταβέρνα, η Άντζελα έκατσε δίπλα στην Σοφία, την συγγενή της, και τον Αλέξανδρο που είχε γενέθλια, και απέναντι από τον Νίκο ο οποίος καθόταν δίπλα στην Εύα. Στην αρχή ο Νίκος και η Εύα ψιθύριζαν για κάτι και γελούσαν. Παραξένεψε την Άντζελα. Εκείνη ήθελε αυτή την φορά να πιει τσίπουρο για να κάνει παρέα στον Νίκο αλλά τελικά όλοι πήραν κρασί.
Όταν ήρθε το φαγητό, ο Νίκος σέρβιρε τους πάντες εκτός από την Άντζελα. Εκείνη νευρίασε ελαφρώς. Ήπιε μονομιάς δύο ποτήρια κρασί και προσπάθησε να χαλαρώσει. Μόλις χαλάρωσε όμως έριξε κατά λάθος μια δυνατή κλοτσιά στον Νίκο κάτω από το τραπέζι.
Εκείνος προς έκπληξή της σηκώθηκε απότομα και είπε, "Γιατί με κλότσησες;"
"Κατά λάθος. Συγνώμη.", απάντησε γουρλωμένη η Άντζελα.
Εκείνος ξανάκατσε και συνέχισε να μιλάει με την Εύα. Η Άντζελα έπιασε την κουβέντα με την Σοφία αλλά ταυτόχρονα κοιτούσε τον Νίκο και προσπαθούσε να σκεφτεί έναν τρόπο να τον κάνει να την προσέξει. Τελικά της ήρθε μια αρκετά σοκαριστική ιδέα. Άρχισε να τον κοιτάει πολύ έντονα. Έβγαλε με τρόπο τα παπούτσια της και άρχισε να κλοτσάει απαλά τα πόδια του και να τα χαϊδεύει με τα πόδια της. Εκείνος την κοίταξε σοκαρισμένος.
Πιάστηκε από την άκρη του τραπεζιού και είπε ψιθυριστά και έντονα, "Σταμάτα."
"Τι έχεις;", τον ρώτησε ένας φίλος του ο οποίος τον κοιτούσε αποχαυνωμένος.
Ταυτόχρονα η Άντζελα το έπαιζε αδιάφορη για να μην καταλάβει κανείς τι έκανε και μιλούσε με την Σοφία και την σύστηνε στον Αλέξανδρο.
Εκείνη την ώρα παραξενεύτηκε και ο Αλέξανδρος και τον ρώτησε τι έχει αλλά εκείνος δεν τολμούσε να πει τίποτα άλλο πέρα από, "Τίποτα. Καλά είμαι."
Μετά από κάποια ώρα, αφού έσβησε τα κεριά ο Αλέξανδρος και έκοψαν την τούρτα, η Άντζελα ξανάβαλε τα παπούτσια της για να χορέψουν. Σηκώθηκαν όλοι από το τραπέζι και ένας αρκετά εμφανίσιμος νεαρός από την παρέα πλησίασε την Άντζελα και της ζήτησε να χορέψει μαζί του. Καθώς χόρευαν, ο Νίκος την πλησίασε και την τράβηξε τόσο απότομα που έπεσε πάνω του.
"Ωχ συγνώμη.", είπε η Άντζελα επηρεασμένη από το αλκοόλ.
Αλλά δεν κατάλαβε γιατί το έκανε ο Νίκος. Δεν της είπε τίποτα και απλά γύρισε στο τραπέζι. Η Άντζελα πήγε και έκατσε και εκείνη αφού όλα πλέον είχαν αρχίσει να θολώνουν και να γυρίζουν. Λίγη ώρα αργότερα, άρχισαν ένας ένας να φεύγουν. Η Άντζελα έφυγε με την Εύα.
"Θα μείνεις σπίτι μου απόψε. Έχεις πιει πολύ.", της είπε η Εύα.
"Όχι, θέλω να πάω σπίτι μου.", απάντησε η Άντζελα εμφανώς απογοητευμένη από τον Νίκο.
"Δεν πρόκειται να οδηγήσεις σε αυτή την κατάσταση."
"Θέλω να πάω σπίτι μου σου λέω!", επέμενε η Άντζελα.
Αφού έφτασαν στο σπίτι της Εύας, η Άντζελα την αποχαιρέτησε στην εξώπορτα και κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητό της. Εκείνη την ώρα κοίταξε το κινητό της και είδε ένα μήνυμα από τον Νίκο που έγραφε, "Πού είσαι;""Είμαι στην Εύα.", έγραψε η Άντζελα.
"Έρχομαι.", έγραψε εκείνος.
Η Άντζελα πάγωσε. Μέσα στο μεθύσι της δεν ήξερε πώς να κινηθεί και τι να κάνει. Μετά από λίγη ώρα σταμάτησε ένα ταξί μπροστά στο σπίτι και κατέβηκε ο Νίκος. Η Εύα δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε αφού η Άντζελα είχε μείνει να τον περιμένει έξω. Τελικά πήραν το αυτοκίνητο της Άντζελας και πήγαν στο σπίτι του Νίκου. Όταν έφτασαν, εκείνος ήταν λίγο απόμακρος.
Γύρισε και της είπε, "Κατέβα την σκάλα να πάμε στον χώρο μου."
Η Άντζελα κατέβηκε την σκάλα και έφτασε σε ένα μικρό διαμέρισμα. Ο Νίκος κλείδωσε και κατέβηκε και εκείνος κάτω. Η Άντζελα χάζευε τριγύρω περιμένοντάς τον. Ξαφνικά εκείνος την αγκάλιασε σφιχτά και την φίλησε. Εκείνη τον κοίταξε σοκαρισμένη και έπειτα συνέχισαν να φιλιούνται παθιασμένα.
💝💝💝
Η συνέχεια στο 2ο μέρος.
Ελπίζω να απολαύσατε αυτή την ιστορία! Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τα σχόλιά σας σχετικά με την υπόθεση και να συζητήσουμε τυχόν ερωτήσεις που μπορεί να έχετε σχετικά με την πλοκή, τους χαρακτήρες, κλπ! Σύντομα θα ακολουθήσει και το δεύτερο μέρος, γι αυτό μείνετε συντονισμένοι!
Ευχαριστούμε πολύ για την στήριξή σας!
----
Υ.Γ: Τα δικαιώματα των κειμένων και κάποιες από τις εικόνες καλύπτονται νομικά! Αν χρειάζεστε κάποιο απόσπασμα από ένα άρθρο, επικοινωνήστε μαζί μας με ένα προσωπικό μήνυμα!
Copyrights: Katerina Kouki, Art & Stardust 2020
){kind=link}
0 Σχόλια