Γεια σας,
είμαι η Γεωργία και θα σας πω μια ιστορία...
Είναι μια μικρή ιστορία τρόμου, με λίγο χιούμορ, για το πως ζω την καθημερινότητα μου με τις γάτες μου. Πιο συγκεκριμένα θα σας μιλήσω για τη μια μου γάτα και πόση φασαρία κάνει το βράδυ για να φάει... ενώ έχει φάει ήδη καμιά δεκαριά φορές μέσα στη μέρα ή το αγαπημένο της σνακ.
"Βάζω το κλειδί στην πόρτα και μπαίνω μέσα στο σπίτι μετά απο μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά. Οι γάτες μου βρίσκονται πίσω απο την πόρτα και πάνω στο γατόδεντρο, αφού με περιμένουν για να τους δώσω το φαγητό τους και πολλά- πολλά χάδια.
Πάντα έχει προτεραιότητα το φαγητό και μετά τα χάδια... για μένα δεν τις νοιάζει και πολύ...
Μετά απο λίγη ώρα είναι όλα έτοιμα. Καθόμαστε ήσυχες στον καναπέ και βλέπουμε τις αγαπημένες μας σειρές στην τηλεόραση. Σε αυτή την όμορφη στιγμή όμως, η μικρή Φούσκα εξαφανίζεται. Δεν ανησυχώ. Ίσως έχει πάει ήδη στο κρεβάτι με τα μαξιλάρια, για ύπνο.
Η ώρα περνά και νιώθω πιο μεγάλη κούραση και θέλω να πάω για ύπνο. Μπαίνω στο δωμάτιο μου και δεν βλέπω τη Φούσκα στο μαξιλάρι της. Συνεχίζω να μην ανησυχώ, αφού μάλλον έχει κρυφτεί πίσω απο το γραφείο, όπως κάνει αρκετά συχνά όταν θέλει την ησυχία της ή φοβάται.
Περνά η ώρα και κοιμάμαι τελικά. Το ίδιο και οι γατούλες μου. Η κάθε μια στο χώρο της.
Σηκώνομαι απο το κρεβάτι μου, ενώ συνεχίζω να φοβάμαι. Κοιτάω γύρω- γύρω στο δωμάτιο και οι γάτες κοιμούνται χωρίς να έχουν καταλάβει κάτι. Η μικρή Φούσκα συνεχίζει να λείπει απο το μαξιλάρι της.
Περπατάω στο διάδρομο και αφού φτάνω στο χολ βλέπω το ένα παράθυρο ανοιχτό. Και ξαφνικά μέσα στη τόση ησυχία ακούω ένα δυνατό νιαούρισμα, σαν ουρλιαχτό. Τρομάζω τόσο πολύ και γυρίζω το κεφάλι μου στο σαλόνι. Απο τον φόβο δεν μπορώ να βρω τον διακόπτη για το φως και προχωράω με τη βοήθεια απο το μικρό φωτάκι νύχτας. Το βλέμμα μου σταματά πάνω στο τεράστιο γατόδεντρο που με το άσπρο ύφασμα μοιάζει με φάντασμα μέσα στο σκοτάδι.
Το πιο τρομαχτικό όμως δεν είναι αυτό....
Βλέπω κάτι να κουνιέται, να ουρλιάζει και να σκίζει το ύφασμα...Το γατί φάντασμα έκανε την εμφάνιση του!
Οι δυο γατούλες μου έρχονται δίπλα μου... Και το γατί φάντασμα αρχίζει να μας απειλεί... Ο λόγος της εμφάνισης του είναι οτι πεινάει...
Αρχίζω να κλαίω και να τρέχω στο σπίτι απο την αγωνία. Οι δυο γάτες μου κρύβονται και μένω μόνη μου να αντιμετωπίσω το γατί φάντασμα που πεινάει.
Του φέρνω μεγάλες ποσότητες φαγητού και αρχίζει να ηρεμεί. Προχωρά και κρύβεται στο γατόδεντρο...
Αρχίζω να είμαι πιο ήρεμη και εγώ και τελικά ανάβω το φως και όλα δείχνουν να είναι στη θέση τους. Στην κάτω φωλίτσα απο το γατόδεντρο εμφανίζεται η Φούσκα, νυσταγμένη και ήρεμη. Σκέφτομαι γιατί δεν είναι τρομαγμένη μετά απο ότι έγινε και που ήταν όλες αυτές τις ώρες. Αλλά όχι, δεν ήταν αυτή το γατί φάντασμα, αφού δείχνει οτι κοιμόταν και ξύπνησε.
Την παίρνω αγκαλιά και όπως την μεταφέρω προς το δωμάτιο μας, την ακούω να γουργουρίζει δυνατά και την παρατηρώ να χαμογελά... κάτι καλό πρέπει να της έτυχε...
Και έτσι επιστρέφουμε όλες μαζί στο κρεβάτι με τα μαξιλάρια για να κοιμηθούμε ήσυχες και ήρεμες."
Ελπίζουμε να σας άρεσε η ιστορία. Τα λέμε σύντομα.
Σας ευχαριστούμε για τη στήριξή σας. Γεια σας!
0 Σχόλια